Ο Λουκάς, είναι ο μόνος από τους Ευαγγελιστές ο οποίος δεν ήταν Ιουδαίος. Ήταν Έλληνας και καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Σπούδασε ιατρική στην Ταρσό της Κιλικίας όπου και γνωρίστηκε με τον Παύλο. Προσηλυτίστηκε στην Ιουδαϊκή Θρησκεία, γεγονός που προετοίμασε το έδαφος για την αποδοχή της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η παράδοση της Εκκλησίας, τον θεωρεί σαν ένα από τους εβδομήντα (*) μαθητές του Χριστού, στους οποίους και αναφέρεται το σημερινό Ευαγγέλιο. Γεγονός που επιβεβαιώνεται ίσως και μέσα από την περιγραφή της πορείας προς την πόλη Εμμαούς και τη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό. Όμως, το σημαντικότερο για τον Λουκά είναι ότι, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία του Χριστού και του Ευαγγελίου το όνομά του «εγράφη εν τοις ουρανοίς».
Αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος θα βρίσκεται σε πλήρη ιεραποστολική δράση και θα ετοιμάζεται για τη δεύτερη Αποστολική περιοδεία με αφετηρία την Αντιόχεια, τότε θα γίνει και η πιο καθοριστική συνάντηση. Από εκείνη τη στιγμή ο Λουκάς, δε θα είναι απλά αυτόπτης μάρτυρας του κηρύγματος του Ευαγγελίου, αλλά θα είναι και «συνεργός» του Παύλου στη διάδοση του Ευαγγελίου. Η παρουσία του επιβεβαιώνεται από την Τρωάδα και στο εξής με τη χρήση, κατά την περιγραφή, του πρώτου πληθυντικού αριθμού. Όπως, «εζητήσαμεν», «ευθυδρομήσαμεν», «ήμεν», «καθίσαντες ελαλούμεν», «πορευομένων ημών εις την προσευχήν» (Πράξ. ιστ’ 10-16). Το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτής της περιοδείας ήταν η διάδοση του Ευαγγελίου στον Ελληνικό και κατ’ επέκταση και στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Η έναρξη του εκχριστανισμού της Ελλάδος, καθώς και της Ευρώπης είναι τόσο σημαντική, που θα συνεχιστεί και με την Τρίτη Αποστολική περιοδεία. Ο Λουκάς, πιστός συνοδός του Παύλου, θα ζήσει στιγμή προς στιγμή, τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη φυλάκισή του στη Ρώμη. Κατά τη δεύτερη μάλιστα φυλάκισή του, ο Λουκάς θα είναι ο μόνος από τους μαθητές και συνεργάτες του που είναι μαζί του. Γράφει ο ίδιος ο Παύλος στη Δεύτερη επιστολή του στον Τιμόθεο, ότι: «Λουκάς εστί μόνος μετ’ εμού»(Β’Τιμ.δ’11).
Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Αποστόλου Παύλου, κατά τον διωγμό του Νέρωνα, ο Ευαγγελιστής Λουκάς κήρυξε τον λόγο του Θεού στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Αίγυπτο, την Μικρά Ασία, την Ελλάδα και κατέληξε στη Βοιωτία, όπου και βρήκε μαρτυρικό θάνατο στις Θήβες.
Μέσα από το Ευαγγέλιο του, καθώς και τις Πράξεις των Αποστόλων, μεταφέρει το μήνυμα της αγάπης του Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο, καθώς και το μήνυμα της Χριστιανικής ζωής, που είναι η ισότητα και η αγάπη στα πλαίσια του συνδέσμου της Μυστηριακής ζωής.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά, αποτελεί, κατά τον ίδιο: «διήγηση για τα γεγονότα, που είναι βεβαιωμένο ότι συνέβησαν ανάμεσά μας, όπως μας τα παρέδωσαν εκείνοι που από την αρχή ήταν αυτόπτες μάρτυρες και έγιναν κήρυκες αυτού του χαρμόσυνου μηνύματος (Λουκ. α’1-4). Έτσι, μέσα από το Ευαγγέλιό του μεταφέρει μεν γεγονότα αυτοπτών μαρτύρων, αλλά, αφού τα ερεύνησε με ακρίβεια από την αρχή ότι αυτά είναι αυθεντικά. Μέσα από το Ευαγγέλιο του μεταφέρει το ελπιδοφόρο μήνυμα της σωτηρίας για όλους τους ανθρώπους με μια αμφίδρομη κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο και του ανθρώπου προς τον Θεό. Το μαρτυρεί με την Σταυρική θυσία του Χριστού και το επιβεβαιώνει μέσα από τις παραβολές του «απολωλότος προβάτου», της «απωλεσθείσης δραχμής», «του ασώτου υιού» και «του καλού Σαμαρείτη». Τέλος τη σωτηρία, σαν αμφίδρομη κίνηση την επισφραγίζει με την περίπτωση του Ζακχαίου.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά περιγράφει ακόμα τη Γέννηση, τη ζωή, τη διδασκαλία και τα θαύματα του Χριστού και καταλήγει με τη Σταύρωση, την Ταφή, την Ανάσταση και την Ανάληψη Του στους ουρανούς.
Αν το Ευαγγέλιο του το έγραψε βασισμένος σε πληροφορίες αυτοπτών μαρτύρων, όπως της Παρθένου Μαρίας και άλλων αξιόπιστων προσώπων, το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων το έγραψε, βασισμένος στις δικές του προσωπικές εμπειρίες. Μέσα στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων καταγράφει, την ίδρυση και τη ζωή της Πρώτης Εκκλησίας, καθώς και τη δράση των Αποστόλων Πέτρου, Παύλου και Βαρνάβα.
Μέσα από τα κείμενά του, μιλά ιδιαίτερα το Άγιον Πνεύμα, που φωτίζει τον νουν και καθοδηγεί το χέρι του Λουκά. Ο ίδιος, υποτάσσει την άριστη γνώση της Ελληνικής γλώσσας στην υπηρεσία του Ευαγγελίου και ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα της ψυχής του αφήνει τη Χάρη του Θεού να τον φωτίζει και να τον καθοδηγεί.
Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς από τη στιγμή που δέχθηκε το μήνυμα του Ευαγγελίου, ως αληθινός υπηρέτης του Θεού και των ανθρώπων, δεν πέρασε απλά στην ιστορία μέσα από μια ληξιαρχική πράξη, αλλά προχώρησε και πέραν από αυτή φτάνοντας στην αιωνιότητα.
Ο ίδιος είχε το προνόμιο να καταγράψει στιγμιότυπα από τη ζωή και το έργο του Χριστού, μέσα στο Ευαγγέλιο του, αλλά και να γίνει ο πρώτος ίστορικός της Εκκλησίας, με τη συγγραφή του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων. Μέσα από αυτό μας κατέγραψε το τελευταίο επίγειο γεγονός της ζωής του Χριστού, την Ανάληψη και απαθανάτισε με τον πιο παραστατικό τρόπο την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ. α’1-11 και β’1-13).
Επειδή δε, υπηρέτησε τον Θεό με προθυμία, με ταπείνωση και αυταπάρνηση και τον άνθρωπο με στοργή και αγάπη, για τούτο και αξιώθηκε της υπέρτατης τιμής και χαράς, κατά το σημερινό Ευαγγέλιο, το όνομά του «να γραφτεί στον ουρανό». Ας τον μιμηθούμε. Αμήν.
*[ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ:Κατά Λουκάν Κεφ. 10: 1 Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι. 2 ἔλεγεν οὖν πρὸς αὐτούς· ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ. 3 ὑπάγετε· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων. 4 μὴ βαστάζετε βαλάντιον, μὴ πήραν, μηδὲ ὑποδήματα, καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε. 5 εἰς ἣν δ᾿ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε, πρῶτον λέγετε· εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ. 6 καὶ ἐὰν ᾖ ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαύσεται ἐπ᾿ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν· εἰ δὲ μήγε, ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐπανακάμψει. 7 ἐν αὐτῇ δὲ τῇ οἰκίᾳ μένετε ἐσθίοντες καὶ πίνοντες τὰ παρ᾿ αὐτῶν· ἄξιος γὰρ ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ ἐστι· μὴ μεταβαίνετε ἐξ οἰκίας εἰς οἰκίαν. 8 καὶ εἰς ἣν ἂν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ δέχωνται ὑμᾶς, ἐσθίετε τὰ παρατιθέμενα ὑμῖν, 9 καὶ θεραπεύετε τοὺς ἐν αὐτῇ ἀσθενεῖς, καὶ λέγετε αὐτοῖς· ἤγγικεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 10 εἰς ἣν δ᾿ ἂν πόλιν εἰσέρχησθε καὶ μὴ δέχωνται ὑμᾶς, ἐξελθόντες εἰς τὰς πλατείας αὐτῆς εἴπατε· 11 καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἀπὸ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμῖν· πλὴν τοῦτο γινώσκετε, ὅτι ἤγγικεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 12 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ].