Λαμπρά από πάσης πλευράς ήταν η πανήγυρις του πολιούχου μας Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στις 23 και 24 Ιουνίου.

Την παραμονή ετελέσθη πανηγυρικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε το πρώτο Ανάγνωσμα, παραλληλίζοντας την γέννηση του Ισαάκ από τους γέροντας γονείς του  Αβραάμ  και  Σάρρα, με την γέννηση του Τιμίου Προδρόμου από του επίσης γέροντες γονείς του, τον Ιερέα Ζαχαρία και την Ελισσάβετ. Υπογράμμισε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό.

Μετά την ακολουθία, στο προαύλιο του Ιερού Ναού μας έλαβε χώρα εκδήλωση, στην οποία ομίλησε ο Σεβασμιώτατος με θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή. Περίλληψη της πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας του Σεβασμιωτάτου, δημοσιεύουμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτησή μας.

Ακολούθησε μουσικοχορευτικό πρόγραμμα. Τραγούδησε η σεμνή καλλιτέχνης Αρετή Κετιμέ με τους συνεργάτες της και χόρεψαν τα χορευτικά των Συλλόγων της Δυτικής Αχαΐας. Το τμήμα αυτό της βραδιάς, οργάνωσε ο πολιτιστικός Σύλλογος “Πάλλεια” σε συνεργασία με την Περιφέρεια και την Ενορία μας.

Ανήμερα της εορτής το πρωί,  ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ετέλεσε την Θεία Λειτουργία και ομίλησε επικαίρως στο πολυπληθές Εκκλησίασμα.

Το απόγευμα της ιδίας ημέρας, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης, βοηθός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, ετέλεσε τον μεθέορτο Εσπερινό και την Ιερά Παράκληση προς τον Τίμιο Πρόδρομο. Ακολούθησε Ιερά λιτανεία της Εικόνος του Αγίου μας ανά  την πόλιν. 

Σε τον αναβαλλόμενον το Φως…

===================

«Ήταν ημέρα Παρασκευή, παραμονή του Σαββάτου. Κατά το δειλινό, ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του Συνεδρίου, που καταγόταν από την (ιουδαϊκή πόλη) Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να ζητήσει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο. Μετά κύλισε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσήφ παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.

Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ποιος θα μας κυλίσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;” Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα ‘κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τούς είπε: “Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Νά το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: ‘πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει. Εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε’”. Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος. Δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες» (Μαρκ. 15,43-16,8).

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

   Η ημέρα του Σαββάτου, αφιερωμένη στο Θεό και ημέρα πνευματικής ανάπαυσης,  ήταν το διακριτικό γνώρισμα των Ισραηλιτών, μαζί με την περιτομή και τις Δέκα Εντολές της Διαθήκης. Με αυτά ξεχώριζαν από τους διάφορους ειδωλολατρικούς λαούς, δεδομένου ότι τους κάλεσε ο Θεός σε πορεία σωτηρίας, ώστε να προετοιμάσει τον δρόμο για την είσοδο στην ιστορία του Ιησού Χριστού του Υιού Του και τη θέωση των πιστών στο όνομά Του. Από τις 6 το απόγευμα της Μ. Παρασκευής ανέτειλε λειτουργικά η ημέρα του Σαββάτου, οπότε απαγορεύονταν τόσο οι αποκαθηλώσεις από τους σταυρούς όσο και το να θάπτονται οι νεκροί (έξω από την πόλη όπως συνηθιζόταν). Γι’ αυτό και έπρεπε να επισπευστούν  οι διαδικασίες και το νεκρό σώμα του Ιησού να ταφεί.

===========

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερα, τήν ἡμέρα τήν λαμπρή καί ἁγία, τήν πανευφρόσυνη καί σωτήρια, μέ χαρά ἀνεκλάλητη, ἑορτάζομε τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν δική μας ἀνάσταση καί σωτηρία. 

Σήμερα ἑορτάζομε τήν νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου καί πανηγυρίζομε, γιατί ἀπολαμβάνομε καί πάλι τήν παραδείσια ἀγαλλίαση, τήν εἰρήνη, τήν κοινωνία μέ τόν Σωτῆρα μας, μέ τούς συνανθρώπους μας καί τήν συνδιαλλαγή μας μέ τήν ὃλη δημιουργία τοῦ Θεοῦ.

Καμμιά δυσκολία, κανένα πρόβλημα, καμμιά στενοχώρια, οὒτε λύπη, οὒτε ἀσθένεια, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος δύνανται νά σκιάσουν τήν ἀναστάσιμη χαρά, πού πηγάζει ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, ἀπό τόν ὁποῖον «ζωή φύεται πέρας οὐκ ἔχουσα». Αὐτό βιώνομε, αὐτό ζοῦμε, ὅσοι πιστοί, ὅσοι εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι μετέχομε τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως, κατά τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Σ’ αὐτή τήν παγκόσμια ἀλλά καί ὑπερκόσμια πανήγυρη μετέχουν οἱ Ἄγγελοι καί πάντες οἱ Ἅγιοι οἱ ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστήσαντες, μετέχει καί ἡ σύμπασα κτίσις. «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὃτι Χριστός Ἀνέστη καί ἃδης ἐσκυλεύθη».

Αὐτή τήν ἀναστάσιμη χαρά καί οὐράνια ἐμπειρία γεύονται οἱ θεούμενοι, ὃλοι ὃσοι ἒκαναν τήν καρδιά τους τόπο καταπαύσεως τοῦ σαρκί παθόντος καί ἐκ τάφου ἀνατείλαντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὃλοι οἱ ἂλλοι μένουν ἒξω τοῦ Νυμφῶνος, μένουν δυστυχῶς, ἠθελημένα στό σκοτάδι, ἀπολαμβάνουν τόν ζόφο τῆς θλιβερῆς μοναξιᾶς καί τῆς ἀπανθρωπίας καί βαδίζουν ἀπό τό τίποτα στό πουθενά, ἀφοῦ δέν ζοῦν πραγματικά, ἀλλά ὑπάρχουν ὡς ἁπλές βιολογικές ὑπάρξεις. Γιά τόν ἂνθρωπο, ὁ ὁποῖος διάγει μακράν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Νοῦς ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἢ κτηνώδης ἢ δαιμονιώδης γίνεται».           

Αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀναστάσεως, αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τῶν θεουμένων, τῶν Ἁγίων διαχρονικά, στό ἐρώτημα: «γιατί τόσος πόνος στόν κόσμο, γιατί τόση ὀσμή θανάτου, γιατί τόσο μῖσος, γιατί ὁ πόλεμος, γιατί τόσα ἐγκλήματα, γιατί τόσος παραλογισμός;!!!».