Από την πανήγυρι του Τιμίου Σταυρού
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 443Η, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ θά ἑορτάσωμε καί ἐφέτος τήν ἱερά Ἐπέτειο τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας καί Χαριτοβρύτου Κάρας τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου στήν Πάτρα, ἀπό τήν Ρώμη, ὃπου εὑρίσκετο γιά πάνω ἀπό πεντακόσια χρόνια.
Ἒχουν περάσει ἀπό τήν μεγάλη, τήν φωτοφόρο καί περικλεῆ ἐκείνη ἡμέρα τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Πρωτοκλήτου, 59 ὁλόκληρα χρόνια (ἦταν τότε 26η Σεπτεμβρίου 1964).
Ἃπας, τότε, ὁ εὐσεβής καί φιλόθεος Πατραϊκός Λαός μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀοίδιμο Προκάτοχό μας Μητροπολίτην Πατρῶν κυρόν Κωνσταντῖνον, τόν ἱερό Κλῆρο καί τούς ἐντιμοτάτους Ἂρχοντας τῆς Ἑλλάδος καί τούς τοπικούς, ὑπεδέχετο τόν χαριτόβρυτο, τόν μυρίπνοο καί ἀγγέλοις αἰδέσιμον θησαυρό.
Ὁ τοπικός τύπος τῆς ἐποχῆς, ἀλλά καί τά μέσα ἐνημερώσεως πανελλαδικά, μέ συγκινητικό τρόπο περιγράφουν τά γεγονότα καί μᾶς μεταφέρουν στίς μοναδικές καί συγκινητικές ἐκεῖνες σκηνές, οἱ ὁποῖες ἒλαβαν χώρα στήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων κατά τήν ὑποδοχή, ἀλλά καί κατά τήν λιτανεία, ὡς καί τίς ἂλλες λατρευτικές Ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες πραγματοποιήθηκαν στόν παλαιό, τότε, Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
Ἂς εἶναι εὐλογημένον καί δεδοξασμένον τό Ὂνομα τοῦ Κυρίου μας γιά τήν μεγάλη δωρεά Του, ὣστε νά κατέχωμε καί πάλι τήν ἱερά Κεφαλή τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου, τοῦ μεγάλου διδασκάλου καί πνευματικοῦ μας Πατρός, τοῦ ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί Ἐφόρου τῆς Ἀποστολικῆς πόλεως καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς Πατρῶν.
Ἀδελφοί μου, ὃ,τι εἶναι ἡ Πάτρα, ὃ,τι ἒχει, ὃποια πρόοδο καί ἂν ἐσημείωσε μέσα στόν χρόνο καί στήν ἱστορία, ὃποια δόξα καί κλέος καί ἂν ἐπέτυχε καί ἀπήλαυσε, τά χρωστάει στόν Ἃγιο ἒνδοξον Ἀπόστολον Ἀνδρέα, τόν Πρωτόκλητο.
Ἡ Πάτρα ἒχει ταυτιστεῖ μέ τόν Πρωταπόστολο τοῦ Θεοῦ. Τό ὂνομα τοῦ Πρωτοκλήτου τῆς προσέδωσε τόν μοναδικό, ξεχωριστό, ἱερώτατο καί τιμητικότατο τίτλο «Ἀποστολική»,μέ τόν ὁποῖον εἶναι γνωστή πλέον σέ ὃλο τόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ ταυτότητά μας, αὐτό εἶναι τό καύχημά μας, τό σέμνωμα καί ἡ ἐν Κυρίῳ δόξα μας.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 441η, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Μέ πόνο ψυχῆς βλέπομε τίς καταστροφές πού ἒγιναν στήν Πατρίδα μας ἀπό τίς φοβερές πλημμύρες καί εἴμαστε ὅλοι συγκλονισμένοι.
Συνεχίζομε Κλῆρος καί Λαός νά προσευχόμαστε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας καί νά παρακαλοῦμε τόν Κύριό μας, ὣστε νά λυπηθῇ τόν Λαό Του.
Ἱκετεύομε τήν Παναγία μας, προκειμένου νά μεταφέρῃ τίς προσευχές ὅλων πρός τόν Κύριο καί νά γίνῃ ὁ Ὑιός καί Θεός Της καί πανοικτίρμων Δεσπότης, ἵλεως γιά ὅλους μας. Συνεχίστε ἀδελφοί μου, νά προσεύχεσθε, τώρα μάλιστα πού πλησιάζει ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, γιά νά προστατεύῃ τήν Πατρίδα μας ὁ Σταυρῷ προσηλωθείς καί Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριός μας μέ τήν χάρη Tου καί νά ἐνισχύῃ τούς πονεμένους πλημμυροπαθεῖς ἀδελφούς μας.
Η εορτή της Αγίας Παρασκευής στο ομώνυμο Εκκλησάκι της Ενορίας μας
Το μικρό πανηγυράκι της Αγίας Παρασκευής στην παραλία της πόλης μας, είχε και εφέτος την ιδιαίτερη αίγλη του.
Το απόγευμα της Τρίτης ο πανηγυρικός Εσπερινός, η ακολουθία της Αρτοκλασίας και το θείον κήρυγμα
Την Τετάρτη το πρωί η Θεία λειτουργία, σε περιβάλλον ηρεμίας και ησυχίας και με θέα Άγιες Εικόνες, ουρανό και θάλασσα, βοήθησαν στην καρδιακή συμμετοχή στο Μυστήριο των Εκκλησιαζομένων
Το απόγευμα η ακολουθία του Εσπερινού και η Ιερά Παράκλησις, το κατηχητικό και πνευματικό κήρυγμα του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης, έδωσαν την καταλληλότερη απόδοση της πανηγύρεως.
Βοήθειά μας, και του Χρόνου με το καλό.
Το γενέσιον του Τιμίου Προδρόμου
Τα γεγονότα της γεννήσεως του Τιμίου Προδρόμου αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο α’ κεφάλαιο του Ευαγγελίου του.Γράφει, λοιπόν, ότι στις ημέρες του βασιλέως Ηρώδη ζούσε στην Ιουδαία κάποιος ιερέας που λεγόταν Ζαχαρίας. Είχε σύζυγό του την Ελισάβετ, η οποία ήταν απόγονος του Προφήτου Ααρών. Ήσαν και οι δύο άνθρωποι του Θεού και εζούσαν με δικαιοσύνη, φόβο Θεού, ευλάβεια, σωφροσύνη, και ετηρούσαν τις θείες εντολές. Για πολλά χρόνια ικέτευαν τον Κύριο να τους ευλογήσει με τη χαρά της τεκνογονίας, αλλά δεν είχαν αποκτήσει, παρά τη θερμή προσευχή τους, παιδί. Ο Ζαχαρίας και η στείρα σύζυγός του Ελισάβετ είχαν φθάσει σε βαθύ γήρας και δεν είχαν πλέον ελπίδα να τεκνοποιήσουν.
Ενώ ο ιερέας Ζαχαρίας ευρισκόταν μία ημέρα στο ναό και εθυμίαζε στο Ιερό Βήμα, εφανερώθηκε σ’ αυτόν Άγγελος Κυρίου, για να προμηνύσει τη γέννηση του επίγειου και ένσαρκου αγγέλου, του Βαπτιστού Ιωάννου. Βλέποντάς τον ο Ζαχαρίας εταράχθηκε και εφοβήθηκε τόσο πολύ ώστε έμεινε εκστατικός. Τότε ο Άγγελος Κυρίου του είπε: «Μη φοβάσαι, Ζαχαρία. Γιατί ο Θεός εδέχθηκε την προσευχή σου και η γυναίκα σου, η Ελισάβετ, θα γεννήσει υιό. Και θα τον ονομάσεις Ιωάννη. Και θα δοκιμάσεις μεγάλη χαρά και αγαλλίαση. Πολλοί θα χαρούν για τη γέννησή του, γιατί θα είναι μεγάλος και περιφανής ενώπιον του Θεού. Θα λάβει όλο το πλήρωμα της Θείας Χάριτος και θα γεμίσει από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όταν ακόμη θα κυοφορείται στην κοιλία της μητέρας του Ελισάβετ. Και με το κήρυγμά του θα επιστρέφουν πολλοί Ισραηλίτες στη γνώση του Αληθινού Θεού, του Κυρίου αυτών».
Ακούγοντας έκπληκτος ο Ζαχαρίας το μήνυμα του Αγγέλου, κατεπλάγη και τον ερώτησε γεμάτος απορία: «Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό; και με ποιο τρόπο θα το γνωρίσω και θα το πιστέψω, όταν είμαι γέροντας στην ηλικία και η γυναίκα μου υπέργηρη και στείρα;». Τότε ο Άγγελος του είπε: «Εγώ είμαι ο Γαβριήλ, που παρουσιάζομαι ενώπιον του Θεού και με απέστειλε ο Θεός να σου φέρω αυτή τη χαρμόσυνη αγγελία. Και ιδού, επειδή δεν επίστεψες στα λόγια μου, θα μείνεις άλαλος μέχρι την ημέρα που θα εκπληρωθούν όσα σου προανήγγειλα, δηλαδή μέχρι να γεννηθεί ο Ιωάννης».
Πράγματι από εκείνη την ημέρα ο Ζαχαρίας έμεινε βουβός και άλαλος, έως ότου η Ελισάβετ έτεκε τον Πρόδρομο.
Την όγδοη ημέρα οι συγγενείς ήλθαν για να εκτελέσουν την περιτομή του παιδιού και ήθελαν να το ονομάσουν με το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. Αλλά η Ελισάβετ τους είπε ότι θα ονομασθεί Ιωάννης. Στην απορία τους, πώς θα λάβει το όνομα αυτό, επειδή κανένας από τους συγγενείς δεν είχε το όνομα αυτό, ο Ζαχαρίας εζήτησε μία μικρή πλάκα επί της οποίας έγραψε τα ακόλουθα: «Ιωάννης είναι το όνομά του». Κάι εξεπλάγησαν όλοι. Ο Ζαχαρίας δε άνοιξε αμέσως το στόμα του και ευλογούσε τον Θεό μέσα από την καρδιά του. Ο δε Ιωάννης καθημερινά αναδεικνυόταν ως έμψυχο όργανο της Χάριτος του Θεού, πλήρης των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, στήλη κάθε αρετής και ευσέβειας.
Κατά τους τελευταίους βυζαντινούς χρόνους, η εορτή αυτή ετελείτο στο ναό του Προδρόμου της Πέτρας , με την παρουσία του αυτοκράτορα.
(Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Ιούνιος, σ.376-379)