Σε τον αναβαλλόμενον το Φως…

===================

«Ήταν ημέρα Παρασκευή, παραμονή του Σαββάτου. Κατά το δειλινό, ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του Συνεδρίου, που καταγόταν από την (ιουδαϊκή πόλη) Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να ζητήσει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο. Μετά κύλισε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσήφ παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.

Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ποιος θα μας κυλίσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;” Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα ‘κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τούς είπε: “Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Νά το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: ‘πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει. Εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε’”. Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος. Δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες» (Μαρκ. 15,43-16,8).

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

   Η ημέρα του Σαββάτου, αφιερωμένη στο Θεό και ημέρα πνευματικής ανάπαυσης,  ήταν το διακριτικό γνώρισμα των Ισραηλιτών, μαζί με την περιτομή και τις Δέκα Εντολές της Διαθήκης. Με αυτά ξεχώριζαν από τους διάφορους ειδωλολατρικούς λαούς, δεδομένου ότι τους κάλεσε ο Θεός σε πορεία σωτηρίας, ώστε να προετοιμάσει τον δρόμο για την είσοδο στην ιστορία του Ιησού Χριστού του Υιού Του και τη θέωση των πιστών στο όνομά Του. Από τις 6 το απόγευμα της Μ. Παρασκευής ανέτειλε λειτουργικά η ημέρα του Σαββάτου, οπότε απαγορεύονταν τόσο οι αποκαθηλώσεις από τους σταυρούς όσο και το να θάπτονται οι νεκροί (έξω από την πόλη όπως συνηθιζόταν). Γι’ αυτό και έπρεπε να επισπευστούν  οι διαδικασίες και το νεκρό σώμα του Ιησού να ταφεί.

===========

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερα, τήν ἡμέρα τήν λαμπρή καί ἁγία, τήν πανευφρόσυνη καί σωτήρια, μέ χαρά ἀνεκλάλητη, ἑορτάζομε τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν δική μας ἀνάσταση καί σωτηρία. 

Σήμερα ἑορτάζομε τήν νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου καί πανηγυρίζομε, γιατί ἀπολαμβάνομε καί πάλι τήν παραδείσια ἀγαλλίαση, τήν εἰρήνη, τήν κοινωνία μέ τόν Σωτῆρα μας, μέ τούς συνανθρώπους μας καί τήν συνδιαλλαγή μας μέ τήν ὃλη δημιουργία τοῦ Θεοῦ.

Καμμιά δυσκολία, κανένα πρόβλημα, καμμιά στενοχώρια, οὒτε λύπη, οὒτε ἀσθένεια, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος δύνανται νά σκιάσουν τήν ἀναστάσιμη χαρά, πού πηγάζει ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο, ἀπό τόν ὁποῖον «ζωή φύεται πέρας οὐκ ἔχουσα». Αὐτό βιώνομε, αὐτό ζοῦμε, ὅσοι πιστοί, ὅσοι εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι μετέχομε τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως, κατά τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Σ’ αὐτή τήν παγκόσμια ἀλλά καί ὑπερκόσμια πανήγυρη μετέχουν οἱ Ἄγγελοι καί πάντες οἱ Ἅγιοι οἱ ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστήσαντες, μετέχει καί ἡ σύμπασα κτίσις. «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὃτι Χριστός Ἀνέστη καί ἃδης ἐσκυλεύθη».

Αὐτή τήν ἀναστάσιμη χαρά καί οὐράνια ἐμπειρία γεύονται οἱ θεούμενοι, ὃλοι ὃσοι ἒκαναν τήν καρδιά τους τόπο καταπαύσεως τοῦ σαρκί παθόντος καί ἐκ τάφου ἀνατείλαντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὃλοι οἱ ἂλλοι μένουν ἒξω τοῦ Νυμφῶνος, μένουν δυστυχῶς, ἠθελημένα στό σκοτάδι, ἀπολαμβάνουν τόν ζόφο τῆς θλιβερῆς μοναξιᾶς καί τῆς ἀπανθρωπίας καί βαδίζουν ἀπό τό τίποτα στό πουθενά, ἀφοῦ δέν ζοῦν πραγματικά, ἀλλά ὑπάρχουν ὡς ἁπλές βιολογικές ὑπάρξεις. Γιά τόν ἂνθρωπο, ὁ ὁποῖος διάγει μακράν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγει: «Νοῦς ἀποστάς τοῦ Θεοῦ ἢ κτηνώδης ἢ δαιμονιώδης γίνεται».           

Αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀναστάσεως, αὐτή εἶναι ἡ ἀπάντηση τῶν θεουμένων, τῶν Ἁγίων διαχρονικά, στό ἐρώτημα: «γιατί τόσος πόνος στόν κόσμο, γιατί τόση ὀσμή θανάτου, γιατί τόσο μῖσος, γιατί ὁ πόλεμος, γιατί τόσα ἐγκλήματα, γιατί τόσος παραλογισμός;!!!».

            Επι τη εισόδω ημών εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν    

             Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου ἀγαπητά καί εὐλογημένα,

Ἢδη ἂρχισε ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιά μιά ἀκόμη φορά μᾶς παραγγέλλει μέσα ἀπό τήν ἱερά ὑμνογραφία: «Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα…».

Σέ ἀθλητικούς πνευματικούς ἀγῶνες καί σέ πνευματική γυμνασία καλεῖ ἡ Ἐκκλησία τά παιδιά της. Γιά τόν λόγο αὐτό δίδει καί τά ἐφόδια γιά τήν νίκη καί παρέχει τά ὃπλα, τά ὁποῖα εἶναι ἐπίσης πνευματικά.

Καλόν εἶναι, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, νά ἐμβαθύνωμε καί πάλι στό κάλεσμα αὐτό τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νά θελήσωμε νά ἀγωνιστοῦμε καί τά πνευματικά ὃπλα νά χρησιμοποιήσωμε, ἀλλά καί τόν στόχο μας νά ἐπιτύχωμε, λαμβάνοντες τόν τῆς νίκης στέφανον.

Ὁ ἀγώνας αὐτός γίνεται ἐν ἐλευθερίᾳ. Οὐδείς ἀναγκάζει κάποιον νά ἀγωνισθῇ. Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ποθεῖ τόν Νυμφίο της, διψᾶ γιά αὐτόν τόν ἀγῶνα, ἀρκεῖ  νά μή ραθυμήσωμε καί λησμονήσωμε τήν θεία καταγωγή της, μένοντες προσκεκολλημένοι στά γήινα, στά φθαρτά καί μάταια. Οἱ θεοδίδακτοι καί θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς διδάσκουν ὃτι χωρίς τήν εἲσοδό μας στό στῖβο τῶν πνευματικῶν ἀγωνισμάτων, ὁ βίος μας καταντᾶ βοσκηματώδης καί ἡ παραμονή μας στό πνευματικό τέλμα καταντᾶ ὂχι μόνο ἐπώδυνος, ἀλλά καί θανατηφόρος.