Ὁ ὀρθολογισμός θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ ὑπερβολική ἐμπιστοσύνη στή λογική μας, ἡ ἀναγωγή της σέ ὑπέρτατη αὐθεντία καί ἀπόλυτη ἀξία. Εἶναι ἁμαρτητική νοοτροπία καί βιοθεωρία, καί ὄχι κάποια ἁπλή ἁμαρτία. Εἶναι κατ’ οὐσίαν ἀπιστία.

Ὁ ὀρθολογισμός εἶναι ἡ πιό χαρακτηριστική καί ὕπουλη ἐκδήλωση τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ὑποκρύπτεται κάτω ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες μας, ὑφέρπει σέ κάθε μας πράξη καί δηλητηριάζει ὅλα τά καλά ἔργα μας. Αὐτή ὁδηγεῖ στήν αὐτοδικαίωση καί τελικά στήν ἀμετανοησία, κλείνοντας ἔτσι τή θύρα τοῦ θείου ἐλέους. Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος ὅλων τῶν κακῶν. Κατά τόν μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ ἡ ὑπερηφάνεια «ἀποτελεῖ τήν μόνιμη ἀπειλή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς», «βρίσκεται στήν ρίζα ὅλων τῶν τραγωδιῶν τοῦ ἀνθρώπινου γένους» καί ἀποτελεῖ «τήν οὐσία τοῦ ἅδη». Ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος, λαϊκός, κληρικός ἤ μοναχός, γίνεται ἄτομο καί προσφέρει τόν πνευματικό θάνατο καί τόν ἅδη, τήν κόλαση, ὄχι μόνο στόν ἑαυτό του, ἀλλά καί στήν οἰκογένειά του, στό κοινόβιό του καί σέ ὅλο τό περιβάλλον του.

Ο Λουκάς, είναι ο μόνος από τους Ευαγγελιστές ο οποίος δεν ήταν Ιουδαίος. Ήταν Έλληνας και καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Σπούδασε ιατρική στην Ταρσό της Κιλικίας όπου και γνωρίστηκε με τον Παύλο. Προσηλυτίστηκε στην Ιουδαϊκή Θρησκεία, γεγονός που προετοίμασε το έδαφος για την αποδοχή της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η παράδοση της Εκκλησίας, τον θεωρεί σαν ένα από τους εβδομήντα (*) μαθητές του Χριστού, στους οποίους και αναφέρεται το σημερινό Ευαγγέλιο. Γεγονός που επιβεβαιώνεται ίσως και μέσα από την περιγραφή της πορείας προς την πόλη Εμμαούς και τη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό. Όμως, το σημαντικότερο για τον Λουκά είναι ότι, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία του Χριστού και του Ευαγγελίου το όνομά του «εγράφη εν τοις ουρανοίς».

 Αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος θα βρίσκεται σε πλήρη ιεραποστολική δράση και θα ετοιμάζεται για τη δεύτερη Αποστολική περιοδεία με αφετηρία την Αντιόχεια, τότε θα γίνει και η πιο καθοριστική συνάντηση. Από εκείνη τη στιγμή ο Λουκάς, δε θα είναι απλά αυτόπτης μάρτυρας του κηρύγματος του Ευαγγελίου, αλλά θα είναι και «συνεργός» του Παύλου στη διάδοση του Ευαγγελίου. Η παρουσία του επιβεβαιώνεται από την Τρωάδα και στο εξής με τη χρήση, κατά την περιγραφή, του πρώτου πληθυντικού αριθμού. Όπως, «εζητήσαμεν», «ευθυδρομήσαμεν», «ήμεν», «καθίσαντες ελαλούμεν», «πορευομένων ημών εις την προσευχήν» (Πράξ. ιστ’ 10-16). Το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτής της περιοδείας ήταν η διάδοση του Ευαγγελίου στον Ελληνικό και κατ’ επέκταση και στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Λουκά του Αποστόλου και Ευαγγελιστού, Μαρίνου μάρτυρος του γέροντος.

Ήχος Β΄. Εωθινόν Η΄.

======================

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. ι΄ 16-2

Eἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ὁ ­ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ­ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώ­ρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠ­­γαλ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­λιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰη­­­­σοῦς καὶ εἶπεν· ἐξομολο­γοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀ­­πεκάλυψας αὐτὰ νη­πίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐ­­γένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.

Αποστολικό Ανάγνωσμα:  Κολ. δ΄ 5-11, 14-18

5 Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξα­γοραζόμενοι. 6 ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. 7 Τὰ κατ’ ἐμὲ πάντα γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγα­πητὸς ἀδελφὸς καὶ πι­στὸς διάκονος καὶ σύνδου­λος ἐν Κυρίῳ, 8 ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο, ἵνα γνῷ τὰ περὶ ὑμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν, 9 σὺν Ὀνησίμῳ τῷ πιστῷ καὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ, ὅς ἐστιν ἐξ ὑμῶν· πάντα ὑμῖν γνωριοῦσι τὰ ὧδε. 10 Ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρί­σταρχος ὁ συναιχμάλωτός μου, καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιὸς Βαρνάβα, – περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς· ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς, δέξασθε αὐτόν, – 11 καὶ Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Ἰοῦστος, οἱ ὄντες ἐκ περιτομῆς, οὗτοι μόνοι συνερ­γοὶ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἐγε­νήθησάν μοι παρηγορία.14 Ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ ἀγαπητὸς καὶ Δημᾶς. 15 ἀσπάσασθε τοὺς ἐν Λαοδικείᾳ ἀδελφοὺς καὶ Νυμφᾶν καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτοῦ ἐκκλησίαν· 16 καὶ ὅταν ἀναγνωσθῇ παρ’ ὑμῖν ἡ ἐπιστολή, ποιήσατε ἵνα καὶ ἐν τῇ Λαοδικέων ἐκκλησίᾳ ἀναγνωσθῇ, καὶ τὴν ἐκ Λαοδικείας ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε. 17 καὶ εἴπατε Ἀρχίππῳ· βλέπε τὴν διακονίαν ἣν παρέλαβες ἐν Κυρίῳ, ἵνα αὐτὴν πληροῖς. 18 Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. μνημονεύετέ μου τῶν δεσμῶν. Ἡ χάρις μεθ’ ὑμῶν· ἀμήν.