Ορθοδοξία & Ελληνισμός

ΤΑ ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΜΑΣ

Δεν υπάρχουν Σχόλια

(ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤ. ΠΟΝΗΡΟΣ Δρ Θ., Μ.Φ., Συντονιστής Ἐκπαιδευτικοῦ Ἔργου Θεολόγων Ἀττικῆς, Ἀντιπρόεδρος τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων)

Ἐφέτος συμπληρώνονται διακόσια ἔτη ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Τά διακόσια αὐτά ἔτη δέν πέρασαν βέβαια δίχως προβλήματα, δίχως ἀποτυχίες, δίχως ἐθνικές συμφορές, ὅπως δέν πέρασαν καί δίχως ἐπιτυχίες. Ἡ Ἑλλάδα μέ ἀλλεπάλληλους ἀγῶνες, ποτισμένους μέ ἄφθονο αἷμα καί δάκρυ, κέρδισε τήν ἐθνική της ὕπαρξη, τήν ἐπιβίωσή της, τή συνέχειά της μέχρι σήμερα.

Το ζητούμενο ὅμως δέν εἶναι οἱ κενοί περιεχομένου ἑορτασμοί,  χωρίς νά διδασκόμαστε κατ΄ οὐσίαν τίποτε. Οὔτε ἡ ἐπινόηση ἑνός ἀκαλαίσθητου ἐπετειακοῦ σήματος, τό ὁποῖο στερεῖται τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἔλειπε ἀπό κανέναν ἀγωνιστή τοῦ 1821 καί γι΄ αὐτό τέτοιου εἴδους σῆμα προσβάλλει τούς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας καί τήν ταυτότητά μας. Τό ζητούμενο εἶναι ἡ συνέχιση τῆς ὑπάρξεως τῆς πατρίδας μας – τῆς ὑπάρξεώς μας γιά ὅσο ὑπάρχει ἀνθρωπότητα, γιά ὅσο ὑπάρχει γῆ. Πρός τοῦτο πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ποιοί κίνδυνοι μᾶς ἀπειλοῦν, ποιά τά ἐλαττώματά μας καί πῶς πρέπει νά τά καταπολεμήσουμε, καί, φυσικά, πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίσουμε τούς κινδύνους.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Γενικά Θέματα, Ορθοδοξία & Ελληνισμός

Πατρῶν Χρυσόστομος: «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ὁ γενναῖος Ἓλληνας πού χαστούκισε μιά ὁλόκληρη αὐτοκρατορία…».

Δεν υπάρχουν Σχόλια

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 178 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καί στό πλαίσιο τῶν ἑορτασμῶν, γιά τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἐπαναστάση τοῦ 1821, στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, ἡ Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί ἱερό μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος μεταξύ τῶν ἂλλων, ἀνέφερε τά ἑξῆς:

          «Στίς 4 Φεβρουαρίου 1843 ἂφησε τόν μάταιο αὐτό κόσμο, ὁ θρυλικός Γέρος τοῦ Μωρηᾶ, ὁ πρωτεργάτης τῆς ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ἡ Ἑλλάς ἃπασα ὑποκλίθηκε στή  σεπτή σορό του καί κατασπάστηκε τό ἡρωϊκό καί δαφνοστεφανωμένο μέτωπό του, ἀφήνοντας τήν αἰώνια εὐγνωμοσύνη της νά τόν συνοδεύσῃ στό μακάριο καί αἰώνιο ταξίδι του.

          Στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, τῆς ὁδοῦ Αἰόλου τῶν Ἀθηνῶν, ὃπου ἐψάλη ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία, ἀλλά καί στά πέριξ τοῦ Ναοῦ οἱ Ἓλληνες μέ δάκρυα στά μάτια, μέ σφιγμένη τήν καρδιά ἀπό τήν συγκίνηση, μέ νωπές τίς μνῆμες ἀπό τούς θριάμβους τοῦ Γένους μέ μπροστάρη (τόν γυιό τοῦ Κωνσταντῆ καί τῆς Ζαμπίας), τόν Θοδωράκη, ὁμολογοῦσαν τό χρέος καί ὑπέγραφαν τό ἱερό σύμβολο τῆς μνήμης γιά τόν ἀοίδιμο Κολοκοτρώνη καί τούς συναγωνιστάς του, μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα, ὣστε αὐτό τό συμβόλαιο νά ἀποτελέσῃ τήν ἱερά διαθήκη, τήν ἱερά δηλαδή συμφωνία μεταξύ τοῦ Γέρου καί τῶν ἐπιγονομένων Ἑλλήνων, γιά τήν διατήρηση τῆς τιμῆς, τῆς δόξας, τοῦ μεγαλείου, τῆς παράδοσης καί τῆς λευτεριᾶς αὐτοῦ τοῦ τόπου , ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

          Ἀπόγονος γενηᾶς ἐνδόξων ἀγωνιστῶν γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα, γεννήθηκε σέ χρόνια δύσκολα (1770) κυνηγημένος ἀπό τά Ἀρκαδικά λημέρια, ἀπό τό Λιμποβίσι, τόπο τῆς γενηᾶς του, κάτω ἀπό ἓνα δένδρο στό Ραμοβούνι τῆς Μεσσηνίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ορθοδοξία & Ελληνισμός

Η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου και η Επέτειος του “ΟΧΙ”

Δεν υπάρχουν Σχόλια

 

Α΄

Στο παρεκκλήσιο της αγίας Σωρού, που βρισκόταν στην νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως, φυλάσσονταν:

1. Η Τιμία Εσθήτα (ή Μαφόριον ή Σκέπη) της Παναγίας μας. Πρόκειται για το πορφυρό ύφασμα που στις εικόνες βλέπουμε να σκεπάζει το κεφάλι και το σώμα της Παναγίας πάνω από τον εσωτερικό χιτώνα και

2. Μέρος της Tιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Σε μια αγρυπνία αυτού του παρεκκλησίου, μετείχε και ο Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός (έζησε επί αυτοκράτορος Λέοντος του μεγάλου, 4ος αιών μ. Χ.), με τον μαθητή του Επιφάνιο, και έναν ακόλουθο του Επιφανίου. Ο μακάριος Ανδρέας μάλιστα, είχε την συνήθεια να παραμένει στην αγρυπνία όση ώρα μπορούσε, άλλοτε μέχρι τα μεσάνυκτα κι άλλοτε μέχρι το πρωί. Ήταν η ώρα περίπου Τετάρτη νυκτερινή (με το βυζαντινό ωρολόγιο), οπότε βλέπει ο μακάριος Ανδρέας τη Θεοτόκο Μαρία να προχωρεί απ’ τις βασιλικές πύλες  προς το Θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ υψηλή, και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευκοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά. Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος Ανδρέας στον Επιφάνιο:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ορθοδοξία & Ελληνισμός

Ο Βυζαντινός Πολιτισμός

Δεν υπάρχουν Σχόλια

Η 29η Μαΐου είναι η θλιβερή επέτειος της Αλώσεως της βασιλίδας των πόλεων, της Κων/πολης, της πρωτεύουσας της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία να υπενθυμίσουμε τι πρόσφερε στην παγκόσμια ιστορία η μεγάλη αυτή αυτοκρατορία της μεσαιωνικής εποχής.

Φυσικά, δεν θα το κάνουμε με γενικές και αόριστες αναφορές. Θα αφήσουμε να μιλήσει υπεύθυνα και ιστορικά τεκμηριωμένα ένας ξένος μεγάλος ιστορικός. Ο τίτλος Βυζαντινός Πολιτισμός του άρθρου είναι ο τίτλος του ιστορικού συγγράμματος του Άγγλου ιστορικού Στήβεν Ράνσιμαν, τα γραφόμενα του οποίου δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανένας…

==========

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ:

(Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453.)

==========

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ορθοδοξία & Ελληνισμός

Ἀληθινή χαρά

Δεν υπάρχουν Σχόλια

«Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Συνεχίστε την ανάγνωση