Τιμήθηκαν από την Ἱερά καί Ἀποστολική Μητρόπολη Πατρῶν, τρεῖς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίστηκαν γιά τήν Ὀρθόδοξο ἡμῶν πίστιν καί τήν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος μας. [Έγινε ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ του Αποστόλου Ανδρέου Πατρών μνημόσυνο, ἀνεπέμφθη δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν των πρό τῶν προτομῶν των, ἒγιναν τά Ἀποκαλυπτήρια τῶν προτομῶν τους, κατετέθησαν στέφανοι καί ἐψάλη ὁ Ἐθνικός Ὓμνος]
Οἱ δύο ἐξ’ αὐτῶν ἐτελειώθησαν μέσα άπό φρικτά μαρτύρια καί ὁ τρίτος ἐξεπατρίσθη καί ἂφησε τήν τελευταία του πνοή ἐξόριστος, στήν Ρωσία.
Πρόκειται γιά τούς Ἀρχιερεῖς Παλαιῶν Πατρῶν:
(Παλαιαί Πάτραι, εἶναι ἡ Πάτρα, ἡ ὁποία ἐλέγετο τότε ἒτσι κατ’ ἀντιδιαστολήν μέ τάς Νέας Πάτρας, ὃπως ὀνομάζετο τότε ἡ Ὑπάτη)
- Νεόφυτον. Ἠγήθη ἐπαναστατικοῦ κινήματος ἐναντίον τῶν Τούρκων, λίγα χρόνια μετά τήν ἃλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό ἒτος δηλ. 1466. Μετά τήν ἡρωϊκή ἐξέγερση καί ἀντίσταση ἐναντίον τῶν κατακτητῶν, οἱ βάρβαροι συνέλαβαν τόν Μητροπολίτη ὁ ὁποῖος παρέδωσε τό πνεῦμα του διά τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἀνασκολοπισμοῦ. (σουβλίσματος)
- Γερμανόν τόν Α΄. Ἐπαναστάτησε ἐναντίον τῶν Τούρκων τό ἒτος 1571, μετά τήν νικηφόρα Ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου καί κατετρόπωσε μέ τούς Ἓλληνες πολεμιστές, βοηθούμένος ὑπό τῶν Ἑνετῶν, τούς Τούρκους τῶν Πατρῶν. Ὃμως τό ἐπόμενον ἒτος 1572, ἐπέστρεψαν οἱ Τοῦρκοι, κατέλαβαν τήν πόλη, συνέλαβαν τόν Μητροπολίτη Γερμανό καί τόν ἐκομμάτιασαν μαζί μέ τόν ἀνηψιό καί συνεργάτη του Σοφιανό. Τά κομμάτια τοῦ Δεσπότη τά πέταξαν στήν πυρά, ὣστε οὐδέ ἲχνος λειψάνων του νά εὑρεθῇ.
- Παρθένιον τόν Ε΄, ὁ ὁποῖος ἠγήθη ἐπαναστατικοῦ κινήματος ἐναντίον τῶν Τούρκων τό ἒτος 1770, κατά τά λεγόμενα Ὀρλωφικά. Ὡς γνωστόν τό ἐπαναστατικόν ἐκεῖνο κίνημα τῶν Ἑλλήνων ἀπέτυχε. Οἱ Ἓλληνες ἒμειναν ἀβοήθητοι καί ἡ Ἐπανάσταση ἐπνίγη στό αἷμα. Ὁ Μητροπολίτης ἐξετοπίσθη καί ἀπέθανε ἐξόριστος στή Ρωσία τό 1786, ἀγωνιζόμενος ἀπό ἐκεῖ, μέ ὃλες του τίς δυνάμεις, γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος.