Η παρούσα ζωή είναι μια ζωή εξορίας. «Και εξαπέστειλεν αυτόν(=τον άνθρωπο) Κύριος ό Θεός εκ του παραδείσου της τρυφής» λέγει ή Γραφή, (Γεν. γ’ 23 ). Γι΄ αυτό και εμείς πρέπει να επιδιώκουμε τον γυρισμό στην πατρίδα μας εκείνη, τον Παράδεισο.
Πώς; Με τη μετάνοια και με τα έργα της μετανοίας. Γι αυτό και ή Εκκλησία ψάλλει: « Την ποθητήν πατρίδα παράσχου μοι, Παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με » (νεκρώσιμος Ακολουθία ). Ό δρόμος της επιστροφής είναι… δρόμος θλίψεων, στερήσεων, κακοπαθειών. Όταν αυτά υπάρχουν στη ζωή μας, σημαίνει ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο. Αντίθετα προς τη στενή και τεθλιμμένη αυτή οδό, ή φαρδιά οδός της αμαρτίας φέρει στον αιώνιο θάνατο. Η παρούσα ζωή σημαίνει καθημερινό, σκληρό αγώνα εναντίον των εχθρών της σωτηρίας μας, των αοράτων, υποχθονίων πνευμάτων του κακού, που δεν μας αφήνουν σε ησυχία ούτε μια ημέρα, άλλα διαρκώς μάς ταλαιπωρούν, πασχίζοντας να ξεστρατίσουν από τον δρόμο του Ευαγγελίου. Μην ξεχνάς λοιπόν ότι έχει κηρυχθεί εναντίον σου ένας αδιάκοπος πόλεμος.
Μη δίνεις σημασία στις απατηλές ανάπαυλες των κοσμικών απολαύσεων. Γνώριζε ότι είσαι αμαρτωλός, ότι είσαι εχθρός του Θεού. Κινδυνεύεις να χάσης την αιώνιο ζωή, αν είσαι αμελής και δεν έχεις μετανοήσει ολοκληρωτικά. Ή οργή του Θεού κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου, αν δεν σπεύσεις να προσευχηθείς με πνεύμα μετανοίας και συντριβής ενώπιον του . “Αν θέλεις χαρές και ανάπαυλες, μην τις ζητείς στον κόσμο. Ζήτησε τες στην ειρήνη της Εκκλησίας, στον ωραίο και εξυψωτικό κόσμο της θείας λατρείας.