Τον τελευταίο χρόνο, πληροφορούμαστε από τα μέσα επικοινωνίας (ηλεκτρονικά και έντυπα), ότι η ένωση αθέων και κάποιες άλλες αθεϊστικές οργανώσεις που προσαρτώνται σε αυτούς, ζητούν (μεταξύ άλλων) να απομακρυνθούν από δημόσιους χώρους (Δικαστήρια, Σχολεία κ.λ.π.) όλα τα χριστιανικά σύμβολα και να μη διδάσκονται τα παιδιά μας στα Σχολεία Ορθόδοξα Θρησκευτικά. Δεν ανέχονται οι άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται άθεοι, να βλέπουν τις Εικόνες και τον Σταυρό του Χριστού μας σε δημόσιους χώρους της Δημοκρατικής χώρας μας, ούτε τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά στα Σχολεία μας.
Όταν τα δικαστήρια στα οποία απευθύνονται οι άθεοι, απορρίπτουν τα ανωτέρω αιτήματά τους ως αντισυνταγματικά, διαμαρτύρονται έντονα διεκδικώντας την επιβολή των απόψεών τους. Κάποιοι από αυτούς υβρίζουν και συκοφαντούν τους χριστιανούς, μη ανεχόμενοι την απόρριψη των αθεϊστικών απόψεών τους, από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού που είναι Χριστιανοί.
Πολλοί άθεοι χρησιμοποιούν -προκειμένου να δικαιολογήσουν τις παραπάνω απόψεις τους- ένα σόφισμα. Λέγουν ότι η Δημοκρατία πρέπει να σέβεται τις απόψεις των μειοψηφιών για να είναι ποιοτική Δημοκρατία.
Οι απόψεις αυτές των αθέων, είναι βαθειά αντιδημοκρατικές. Δημοκρατία είναι η επικράτηση της γνώμης των πλειόνων και ταυτοχρόνως σεβασμός της γνώμης της μειοψηφίας. Άλλο όμως επικράτηση και άλλο σεβασμός. Αν στην Δημοκρατία οι γνώμες της πλειοψηφίας και αυτές της μειοψηφίας έχουν την ίδια δύναμη και ισχύ, τότε καταργείται στην ουσία της η Δημοκρατία και η κοινωνία μεταβάλλεται σε ολοκληρωτική κοινωνία ή σε ζούγκλα. Τότε δεν χρειάζονται εκλογές, τότε νόμιμο είναι το δίκαιο εκείνου που μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να το επιβάλλει σε όλους…
Κανείς μας δεν απαγορεύει στην μειοψηφία των αθέων να ζουν κατά την αθεΐα τους. Αλλά και κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν θα αποδεχθεί η αθεΐα τους αυτή να επιβληθεί στην απόλυτη πλειοψηφία των ενθέων.
Θα πει κάποιος. Αυτό δεν τον γνωρίζουν οι άθεοι; Και βέβαια το γνωρίζουν. Και στην πλειοψηφία τους δεν είναι ευθέως αντιδημοκρατικοί. Αλλά το μίσος τους για την πίστη στο Θεό, ιδιαιτέρως δε για την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη είναι τόσο μεγάλο, ώστε “καταργείται” για αυτούς η “λογική ενέργεια” της ψυχής και λειτουργούν μόνο με το “αθεϊστικό θυμικό τους”.
Το ιδιαίτερο μίσος των αθέων εναντίον των Ορθοδόξων Χριστιανών, είναι μία παράξενη πραγματικότητα, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Όταν οι άθεοι έχουν απέναντι τους αλλόδοξους ή αλλόθρησκους, η επιθετικότητά τους γίνεται “ευγενική και διακριτική”. Όταν όμως βρεθούν απέναντι ενός Ορθοδόξου Χριστιανού ή οποιασδήποτε Ορθοδόξου Χριστιανικής διδασκαλίας, βγάζουν ένα δυσεξήγητο μίσος .
Αν αυτό το “δυσεξήγητο” το αναλύσουμε θα ανακαλύψουμε ότι ο άθεος μισεί την Ορθοδοξία, διότι η Ορθοδοξία -επειδή είναι η μόνη αληθινή και ανόθευτη Πίστη- είναι η μόνη που εισέρχεται στο βαθύτατο είναι του. Και εκεί αποκαλύπτει στον άθεο τον κεκρυμμένο Θεό που με πολεμικό μένος απορρίπτει. Εκεί αποκαλύπτει στον άθεο, τον Θεό τον οποίο “ο εωσφορικός εγωισμός του μαζί με τα παιδιά του” “σκότωσε”, αλλά δεν κατάφερε -και ποτέ δεν θα καταφέρει- ολοκληρωτικά να αφανίσει.
Αυτό το βαθύτατο είναι του “δυστυχούς αθέου”, είναι υποχρέωσή μας να αποκαλύψουμε. Και τούτο θα είναι αληθινή αγάπη προς τον εχθρό και εν ταυτώ αγαπημένο μας αδελφό “άθεο”!