Γνωρίζουμε γιά τόν Θεό ὅτι καί ἀγαπάει καί οἰκτείρει τό πλάσμα Του καί ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τῆς σοφίας καί γνωρίζει πῶς νά οἰκονομήσει τή ζωή μας, καί ὅτι δέν εἶναι γι’ Αὐτόν τίποτε ἀδύνατον, ἀλλά τά πάντα ὑποτάσσονται στό θέλημά Του. Πρέπει ἀκόμα νά ξέρουμε ὅτι, ὅσα κάνει, τά κάνει, γιά τό συμφέρον μας καί νά τά δεχόμαστε μέ εὐχαριστία, ὅπως εἴπαμε πρίν, σάν ἀπό εὐεργέτη καί ἀγαθό Δεσπότη καί ἄν ἀκόμα εἶναι θλιβερά. Γιατί ὅλα γίνονται μέ δίκαιη κρίση καί δέν παραβλέπει ὁ Θεός, πού εἶναι τόσο σπλαχνικός, οὔτε τήν παραμικρή θλίψη μας.