Στην Αγία Γραφή αναφέρονται οκτώ αναστάσεις νεκρών, τρεις στην Παλαιά Διαθήκη και πέντε στη Καινή.
Η αναστάσεις νεκρών στην Παλαιά Διαθήκη είναι οι εξής τρεις:
α) Η ανάσταση του γιού της χήρας από τα Σαρεπτά της Σιδώνας, τον οποίο ανέστησε κατόπιν προσευχής στο Θεό ο προφήτης Ηλίας. (Γ’ Βασ. 17, 20-24)
β) Η ανάσταση του γιου μιας σουναμίτιδος γυναίκας, τον οποίο πάλι με προσευχή ανέστησε ο προφήτης Ελισσαίος. (Δ’ Βασ. 4, 32)
γ) Η ανάσταση ενός νεκρού ανδρός που τοποθέτησαν στον τάφο του προφήτη Ελισσαίου και αναστήθηκε. (Δ’ Βασ. 13, 21)
Στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται πέντε αναστάσεις. Τρεις τελούνται από τον Χριστό, μία από τον απόστολο Πέτρο και μία από τον απόστολο Παύλο.
α) Η ανάσταση του γιου της χήρας της Ναΐν από τον Χριστό (Λουκ. 7, 11-17).
β) Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου από τον Χριστό μπροστά στους γονείς της και στους τρεις μαθητές Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη (Λουκ. 10, 40-56, Ματθ. 9, 18-26 και Μαρκ. 5, 22-43).
γ) Η ανάσταση του τετραήμερου θανόντα Λαζάρου από τον Χριστό (Ιωαν. 11, 17-45).
δ) Η ανάσταση της Ταβιθάς ή Δορκάδος στην Ιόππη από τον απόστολο Πέτρο (Πραξ. 9, 32-42).
ε) Η ανάσταση του Εύτυχου στην Τρωάδα από τον απόστολο Παύλο (Πραξ. 20, 8-11).