1. Διήγησις:
Εμείς εδώ στον “έξω κόσμο” έχουμε συνηθίσει αναφερόμενοι στο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, να εννοούμε το Σαββατοκύριακο που προηγείτο καθώς και την Καθαρά Δευτέρα. Τις τρεις αυτές ημέρες, τις διάγουμε με εξαιρετική εξωςτρέφεια, στην καλύτερη περίπτωςη.
Στο Άγιο Όρος όμως το τριήμερο έχει άλλες διαστάσεις και άλλες έννοιες.
Δεν ξεκινά το Σάββατο πριν την Καθαρά Δευτέρα, αλλά ξεκινά ανήμερα της Καθαράς Δευτέρας με την έναρξη της Μ. Τεσσαρακοστής, κρατά τρεις ημέρες δηλαδή μέχρι την Τετάρτη το απόγευμα περίπου (ανάλογα με το τυπικό του Μοναστηρίου).
Εκεί δεν έχει γλέντια κοσμικά και πέταμα χαρταετού αλλά έχει γλέντια πνευματικά και πέταμα εγκάρδιας προσευχής προς τα ουράνια.
Όλοι οι πατέρες στις μονές και στα καλύβια το βράδυ της Κυριακής μετά τον εσπερινό της συγχωρέσεως και το απόδειπνο κλείνονται στα κελιά τους και βγαίνουν μόνο για τα απολύτως αναγκαία.
Τράπεζα για φαγητό δεν στρώνεται αυτές τις τρεις μέρες παρά μόνο για τους επισκέπτες λίγο τσάι και λίγα παξιμάδια.
Για τρεις μέρες βγαίνουν από το κελί τους μόνο για να πάνε στην Εκκλησία για τις ακολουθίες. Για τρεις μέρες δεν τρώνε παρά μόνο όσοι για λόγους υγείας επιβάλλεται.
Για τρεις μέρες κάποιοι από αυτούς δεν πίνουν ούτε νερό (μπορεί να ακούγεται υπερβολικό μα είναι όντως αληθινό)
Για τρεις μέρες σιωπούν είναι ακόμη πιο ”μαζεμένοι” από ότι συνήθως. Για τρεις μέρες μένουν κατά το ανθρωπίνως δυνατόν άγρυπνοι.
Για αυτές τις τρεις μέρες κάνουν αδιάλειπτη προσευχή, άλλοι όρθιοι, άλλοι γονατιστοί, άλλοι με μετάνοιες ακόμη κι αυτοί οι ανήμποροι που στα κρεβάτια τους ανίκανοι να σηκωθούν είναι, βρίσκονται με ένα κομποσκοίνι στα χέρια τους και ψελλίζουν. Ψελλίζουν την ευχή.
Μια ευχή που ξεκινά από τα φθαρτά τους χείλη και φτάνει εκεί ψηλά στα ουράνια και παντοτινά!!!
“Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό”.
Και έρχεται το πρωί της Τετάρτης, τότε όλοι βγαίνουν από τα κελιά τους και κατευθύνονται προς τις Εκκλησιές.
Τελούν για μία ακόμη φορά τις ακολουθίες και μετέπειτα την προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων.
Μετά από αυτό λύεται η σιωπή τους, σπάνε τα ”δεσμά”, ξαναμπαίνουν στο πρόγραμμα τους – αυτό που η καρδιά τους και το τυπικό του μοναστηριού επιβάλει- για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ακολουθίες, άσκηση στο κελί, και στην τράπεζα τρώνε λιτά και αλάδωτο.
Για τρεις μέρες ξεπερνούν τον εαυτό τους και γίνονται σκεύη που εκπέμπουν θερμή και αδιάλειπτη προσευχή.
Όχι πως τις άλλες ημέρες του χρόνου δεν θερμαίνουν την πλάση με την προσευχή τους, αλλά αυτές τις τρεις μέρες ξεχωρίζουν, σπάνε τα ανθρώπινα δεσμά και κυριαρχούν στις ανθρώπινες ανάγκες, ακόμη και σε αυτές που αποτελούν τις άκρως απαραίτητες για τον άνθρωπο. Όπως της βρώσεως της πόσεως και του ύπνου.
Δεν τρέφονται με υλική τροφή αλλά με προσευχή δια μέσου της οποίας τρέφουν πνευματικά κι ολόκληρη την πλάση με το έλεος Του Θεού.
2. Διδάγματα για όλους μας:
Αδελφοί μου.
-Ας εγκαταλείψουμε την κοσμική ζωή και το κοσμικό φρόνημα, την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύουμε.
-Ας αγαπήσουμε την σεμνότητα, την εγκράτεια, την νηστεία, την απλότητα, την καλή εσωστρέφεια.
-Ας ασχοληθούμε με την Πνευματική ζωή. Με την καταπολέμηση των παθών και αδυναμιών μας. Με την καλλιέργεια των αγίων και ευαγγελικών αρετών.
-Ας αγαπήσουμε Την προσευχή, τις ιερές ακολουθίες του Όρθρου, των Ωρών, της Προηγιασμένης, του Μεγάλου Αποδείπνου, των Χαιρετισμών προς την Παναγία μας, της Θείας Λειτουργίας του Σαββατοκύριακου, του Κατανυκτικού Εσπερινού.
– Ας σπεύσουμε στο πετραχήλι του Πνευματικού μας με μετάνοια, για καθαρά και ειλικρινή εξομολόγηση.
– Ας ετοιμαστούμε αληθινά και ουσιαστικά για το Πάσχα, για την Ανάσταση του Χριστού μας.
Πηγή διήγησης: Ρομφαία – Σπυρίδωνος Συμεών.
Διασκευή και συμπληρώσεις δικές μας