Στην σημερινή Θεία Λειτουργία, ο π. Απόστολος. λαμβάνων αφορμή από το Ευαγγελικό κείμενο το αναφερόμενο στο περιστατικό και Θαύμα της ιάσεως της κόρης της Χαναναίας, είπε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
Σήμερα ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, ομίλησε για την μεγάλη αρετή της ταπεινώσεως. Μας απεκάλυψε ότι αυτή η αρετή αποτελεί την αρίστη οδό προς την λύτρωση και σωτηρία μας
Αυτή η αρίστη οδός, είναι ταυτοχρόνως και η συντομοτέρα, αφού όποιος με ζήλο την υπηρετεί, φθάνει γρηγορότερα, ευκολότερα και σταθερότερα στην βασιλεία του Θεού.
Η ταπείνωσις αποτελεί το έδαφος της αληθινής και βαθείας πίστεως. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, κηρύττουν ότι η ταπείνωσις οδηγεί στην αληθινή πίστη και η αληθινή πίστη οδηγεί στην αληθινή ταπείνωση.
Η ουσία της αγίας αρετής της ταπεινώσεως, εγκρύπτεται στο μυστήριο της “Θείας Κενώσεως”. Ο Χριστός μας “εκένωσεν Εαυτόν”, άδειασε δηλαδή τον Εαυτό του από την φυσική Θεία Δόξα και Μεγαλοπρέπεια. Προσέλαβε την ανθρωπίνη Φύση ενώνοντάς την με την θεία του Φύση, ήλθε εις τον εκπεσόντα άνθρωπο, εγεννήθη εις το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ, εσπαργανώθη εις την φάτνη των αλόγων ζώων, ενηπίασε, εδιώχθη, διήλθε κηρύττων ευεργετών και ιώμενος, εσηλήφθη, εραπίσθη, εμαστιγώθη εκολαφίσθη, εσταυρώθη απέθανε ως άνθρωπος και ετάφη. Ωραιότατα παρίστανται τα ανωτέρω στην Ορθόδοξη εικόνα της γενήσεως και της άκρας ταπεινώσεως που συνυπάρχουν στην κόγχη της προθέσεως των Ιερών Ναών μας. Κατόπιν όλων τούτων, ανασταίνεται εκ νεκρών, πατήσας τον θάνατον και θεραπεύων -εις όλες τις στιγμές της- την πεπτωκυία ζωή μας, χαρίζοντας εις ημάς την ζωή την αληθινή και αιώνιο. Ο άνθρωπος ανταποκρινόμενος στην “Θεία κένωση”, ταπεινούται, δηλαδή αδειάζει τον εαυτό του από το δικό του θέλω, τις δικές του επιθυμίες, την δική του γνώμη, τις δικές του απόψεις. Αρνείται τον παλαιό αμαρτωλό και διεστραμμένο εαυτό του, προκειμένου να βρει τον αληθινό και αυθεντικό εαυτό του στον χώρο της θείας αγάπης.
Η Ταπείνωση ως απόλυτη υπακοή τον νόμο του Θεού, ως σταύρωση της λογικής μας, των επιθυμιών μας, του θέλω μας, ελκύει την χάρη του Θεού, αγιάζει τον άνθρωπο, και ανοίγει τον νου και την καρδία μας στην υπαρξιακή και λυτρωτική κατανόηση και βίωση του θείου θελήματος. Ποτέ αδελφοί μου δεν πρέπει να λέμε: εγώ νομίζω, εγώ πιστεύω, εγώ έχω την γνώμη και τα παρόμοια. Πάντα πρέπει να λέμε ο Θεός κελεύει, ο Θεός θέλει, ο Θεός επιτάσσει. Και εγώ υπακούω, αποδέχομαι, υποτάσσομαι. Και όταν εσωτερικά σκιρτήματα αντιρρήσεως στον λόγο του Θεού αναφαίνονται εμπρός μας, η δική μας απάντηση ας είναι: Η δική μου αμαρτωλότητα και πνευματική νηπιότης είναι ο πταίων, και όχι τον κεκυρωμένο με τον Πανάγιο Αίμα του Χριστού μας Θείον Θέλημα.
Ο εγωιστής άνθρωπος αρνείται να ανταποκριθεί στο μυστήριο της Θείας κενώσεως, αυτονομείται, υποτάσσεται στα πάθη του, γίνεται ένα εγωκεντρικό ον, το οποίο δεν διστάζει ούτε και αυτόν τον λόγο του Θεού να παραχαράσσει και να αλλοιώνει με αναίδεια και περισσό θράσος.
Στο τέλος ο ομιλητής έκανε μικρή αναφορά στην “Πανορθόδοξο Σύνοδο”, η οποία προγραμματίζεται να συνέλθει το ερχόμενο θέρος. Αφού ενημέρωσε τον λαό σχετικώς, με ολίγα λόγια, εσημείωσε ότι εάν και εις αυτήν την Σύνοδο δεν επικρατήσει απόλυτη υπακοή στην Αγία Γραφή, στους Ιερού Κανόνες της Εκκλησίας μας και σε σύνολη της Ιερά Εκκλησιαστική μας Παράδοση, ΔΕΝ θα είναι υποχρεωτικές για τους πιστούς οι αποφάσεις της.
