Την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου εις το “Εβδομαδιαίο Κήρυγμα της Τετάρτης”, ο π. Απόστολος Δημητρόπουλος, προϊστάμενος της Ενορίας μας, ομίλησε περί της Aγιότητος, λαμβάνων αφορμή απο την εορτή του Αγίου Χαραλάμπους και του Αγίου Βλασίου. Μεταξύ άλλων ο π. Απόστολος είπε:
Άγιος δεν είναι απλώς ο καλός άνθρωπος, αλλά ο έχων την Χάριν του Παναγίου Πνεύματος, ο κεχαριτωμένος άνθρωπος. Η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος, είναι μεν δωρεά του Θεού, αλλά έρχεται μόνον στο “δεκτικό” άνθρωπο. Για να γίνουμε άνθρωποι δεκτικοί της Θείας Χάριτος πρέπει:
α. Να είμαστε μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Να είμαστε δηλαδή βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η Χάρις του Θεού δεν έρχεται στον αιρετικό, στον σχισματικό, στον αβάπτιστο. Εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει χάρις Θεού και συνεπώς Λύτρωση, Σωτηρία, Αγιότης. Ομιλούντες περί Βαπτίσματος εννοούμε το Ιερό Μυστήριο το οποίο τελείται εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και από τον κανονικώς κεχειροτονημένο και μη καθηρημένο κληρικό και ακριβώς κατά το Τυπικό της Εκκλησίας μας.
β. Να πιστεύουμε ορθόδοξα κατά πάντα. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, έδωσαν μεγάλες μάχες για να διατηρηθεί η Ορθόδοξη πίστη μας χωρίς αλλοιώσεις. Δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την αίρεση. Στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία βλέπομε τους Αγίους μας Πατέρες να αγωνιούν για την Ορθή Πίστη, να αγωνίζονται με ζήλο δι΄ αυτήν, και να κηρύσσουν διαπρυσίως προς όλους μας το: “Ο μη κατά την Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν πιστεύων, άπιστος εστί”. Βλέπομε επίσης μεγάλους ασκητάς Πατέρας, να εγκαταλείπουν προσωρινώς και αυτά τα ασκηταριά τους στα οποία για μιά ολόκληρη ζωή εγκαταβίωναν, προκειμένου να έλθουν στις πόλεις και να βοηθήσουν στον αγώνα της Εκκλησίας μας εναντίον των αιρετικών και των αιρεσεών τους. (π.χ. Ο μέγας ασκητής Αντώνιος κ.α.). Ως εκ τούτου άπαντες οι αιρετικοί επειδή πιστεύουν κατά την δική τους πίστιν, και όχι κατά την πίστιν της Αγίας Γραφής και Ιεράς Παραδόσεως, δεν είναι σε καμία περίπτωση Χριστιανοί, έστω και αν έτσι αυτοαποκαλούνται.
γ. Να είμαστε ακόλουθοι των προ ημών Αγίων Πατέρων. Η ρήσις “επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι”, είναι ουσιαστική θεολογική αρχή της αγιότητος. Η καινοτομία στην πίστη και η σχετικοποίηση της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας μας, εκτρέπει από την οδό της σωτηρίας και αγιότητος. Ένοιες όπως “νεωτερική, μετανεωτερική, μεταπατερική, σύγχρονη κ.λ.π. θεολογία”, συνιστούν αλλοίωση της αποκεκαλυμμένης αληθείας, ρήξη της σχέσεώς μας με τους προ ημών Αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας, και απώλεια της σωτηρίας και αγιότητος. Είναι τραγικό να ακούγεται από χριστιανούς, ότι αυτό που λέγει η Αγία Γραφή ή ο τάδε Ιερός Κανών ή ο δείνα πατέρας της Εκκλησίας μας δεν μπορεί να ισχύσει σήμερα και πρέπει να προβούμε στην αλλαγή του. Όποιος και αν είναι ο εκφραστής τέτοιων απόψεων (από τον οικουμενικό πατριάρχη μέχρι τον τελευταίο θεολόγο κληρικό ή λαϊκό), πρέπει να αποκόπτεται από το σώμα της Εκκλησίας μας, δηλαδή να καθαιρείται ή αφορίζεται.
δ. Να αγωνιζόμαστε προσωπικά για τον εν Χριστώ αγιασμό μας. Αγώνας προσωπικός σημαίνει όχι μόνο να διδασκόμεθα και να αποδεχόμεθα πλήρως την ορθόδοξη Πίστη και ζωή, σταυρώνοντας την δική μας γνώμη και υποτασσόμενοι στην διδασκαλία της Εκκλησίας μας, αλλά και τούτο: Η προσωπική μας ζωή να είναι όπως αυτή των Αγίων μας. Ζωή: Προσευχής, (προσωπική και κοινή), συμμετοχής στις ιερές ακολουθίες και τα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας, αγώνος εναντίον της παντοειδούς αμαρτίας (ως παρακοής στο θέλημα του Θεού μας εννοουμένης), καθώς και αγώνος για την ηθική καθαρότητα και την δι΄ αυτής έλκυση της καθαρτικής και αγιαστικής Χάριτος του Θεού μας. Συνοδοιπόροι σε αυτόν τον αγώνα μας θα είναι η Παναγία μας, ο φύλαξ άγγελός μας και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, τις πρεσβείες των οποίων καθημερινώς και μετά πόθου εκζητούμε.
Αδελφοί μου. Όσα είπα σήμερα, στην αγάπη σας, δεν αποτελούν εξάντληση του θέματος της Αγιότητος. Είναι όμως νομίζω ικανά, και μάλιστα με τις ερωτήσεις σας που θα ακολουθήσουν, να μας βοηθήσουν στον πνευματικό μας αγώνα. Και σε αυτό αποσκοπούν.