† ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ (Β΄ ΛΟΥΚΑ). Ἀνανίου ἀποστόλου, Ῥωμανοῦ τοῦ μελῳδοῦ (ϛ΄ αἰ.) καὶ ποιητοῦ τῶν κοντακίων. Ἰωάννου ὁσίου τοῦ Κουκουζέλους. 

Ήχος πλ. β. Εωθινόν ΣΤ΄

Ευαγγέλιον: Λουκ. ς΄ 31-36

31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁ­­­μοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγα­πῶντας ὑμᾶς, ποία ὑ­μῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτω­λοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπο­λάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐ-χ­θροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποι­εῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀ­­πελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μι­σθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσε­σθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀ­­­χαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰ­­κτίρμων ἐστί.

Απόστολος: Β΄ Κορ. ς΄ 16 – ζ΄ 1

… ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­τοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. 17 διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. ιζ΄ 1 Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ­ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ­ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κατά Λουκάν 5,1-11

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ,          καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἀπέπλυναν τὰ δίκτυα.         ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν τοῦ Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.         ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν.         καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων εἶπεν αὐτῷ· ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον.          καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διεῤῥήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν.         καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά.           ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε·        θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον,       ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν.        καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Β΄Προς Τιμόθεον  Γ’, 10-15

Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν ᾿Ικονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ.

  Παιδιά μου εὐλογημένα,

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ  θά ἑορτάσωμε καί ἐφέτος τήν ἱερά Ἐπέτειο τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας καί Χαριτοβρύτου Κάρας τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου στήν Πάτρα, ἀπό τήν Ρώμη, ὃπου εὑρίσκετο γιά πάνω ἀπό πεντακόσια χρόνια.

​Ἒχουν περάσει ἀπό τήν μεγάλη, τήν φωτοφόρο καί περικλεῆ ἐκείνη ἡμέρα τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Πρωτοκλήτου, 59 ὁλόκληρα χρόνια (ἦταν τότε 26^η Σεπτεμβρίου 1964).

​Ἃπας, τότε, ὁ εὐσεβής καί φιλόθεος Πατραϊκός Λαός μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἀοίδιμο Προκάτοχό μας Μητροπολίτην Πατρῶν κυρόν Κωνσταντῖνον, τόν ἱερό Κλῆρο καί τούς ἐντιμοτάτους Ἂρχοντας τῆς Ἑλλάδος καί τούς τοπικούς, ὑπεδέχετο τόν χαριτόβρυτο, τόν μυρίπνοο καί ἀγγέλοις αἰδέσιμον θησαυρό.

​Ὁ τοπικός τύπος τῆς ἐποχῆς, ἀλλά καί τά μέσα ἐνημερώσεως πανελλαδικά, μέ συγκινητικό τρόπο περιγράφουν τά γεγονότα καί μᾶς μεταφέρουν στίς μοναδικές καί συγκινητικές ἐκεῖνες σκηνές, οἱ ὁποῖες ἒλαβαν χώρα στήν Πλατεία Τριῶν Συμμάχων κατά τήν ὑποδοχή, ἀλλά καί κατά τήν λιτανεία, ὡς καί τίς ἂλλες λατρευτικές Ἐκδηλώσεις, οἱ ὁποῖες πραγματοποιήθηκαν στόν παλαιό, τότε, Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Ἂς εἶναι εὐλογημένον καί δεδοξασμένον τό Ὂνομα τοῦ Κυρίου μας γιά τήν μεγάλη δωρεά Του, ὣστε νά κατέχωμε καί πάλι τήν ἱερά Κεφαλή τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου, τοῦ μεγάλου διδασκάλου καί πνευματικοῦ μας Πατρός, τοῦ ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί Ἐφόρου τῆς Ἀποστολικῆς πόλεως καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς Πατρῶν.

​Ἀδελφοί μου, ὃ,τι εἶναι ἡ Πάτρα, ὃ,τι ἒχει, ὃποια πρόοδο καί ἂν ἐσημείωσε μέσα στόν χρόνο καί στήν ἱστορία, ὃποια δόξα καί κλέος καί ἂν ἐπέτυχε καί ἀπήλαυσε, τά χρωστάει στόν Ἃγιο ἒνδοξον Ἀπόστολον Ἀνδρέα, τόν Πρωτόκλητο.

​Ἡ Πάτρα ἒχει ταυτιστεῖ μέ τόν Πρωταπόστολο τοῦ Θεοῦ. Τό ὂνομα τοῦ Πρωτοκλήτου τῆς προσέδωσε τόν μοναδικό, ξεχωριστό, ἱερώτατο καί τιμητικότατο τίτλο «Ἀποστολική»,μέ τόν ὁποῖον εἶναι γνωστή πλέον σέ  ὃλο τόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ ταυτότητά μας, αὐτό εἶναι τό καύχημά μας, τό σέμνωμα καί ἡ ἐν Κυρίῳ δόξα μας.